Magia samooszustwa

Opis książki

Monografia jest wyraźnie utrzymana w nurcie humanistyki zaangażowanej, pozostając w oporze wobec naukowej narracji wyzbytej emocji, zaangażowania, separowania autora od tego, co jest jego intelektualnym wytworem. Inaczej ujmując, autor poddaje krytyce kurczowe trzymanie się autorytetów, zwracając przy tym uwagę, jak cenne poznawczo jest kontestowanie, pozostawanie w kontrze, nieuleganie temu, co modne, przynależące do modnego aktualnie kolektywu myślowego (…).
Olchanowski demaskuje narcystyczne i zapadnięte w sobie środowisko naukowe, które nierzadko odrzuca niczym kukułcze jajo tych, którzy mają odwagę myśleć inaczej, a nawet (o zgrozo!) poddawać krytyce „uświęcone” teorie i koncepcje. Autor tę nienaruszalność rozsadza od środka, pokazuje, że zaangażowana narracja autoetnograficzna nie musi tracić nic z głębokości i wartości poznawczej prowadzonego dyskursu.

Z recenzji dr hab. Magdaleny Szpunar, prof. UŚ

Książka wręcz prowokuje do stawiania pogłębionych pytań, do przeprowadzania rzetelnej autorefleksji i odważnego zmierzenia się z zagadnieniem uchwycenia przyczyn rzeczywistych problemów człowieka i co za tym idzie, współczesnego świata. Prawda ma nas wyzwolić, przynajmniej od samooszukiwania się i złudzeń, a dzieło autora – przez skupienie się na problematyce rzeczywistych intencji i motywacji oraz ukrywanych zachowań ludzkich i pomijanych lub bagatelizowanych destrukcyjnych zachowań społecznych oraz podjętą próbę ich obnażenia czy ujawnienia – może przyczynić się do konstruktywnej zmiany, rzeczywistego, a nie pozornego przekształcenia się współczesnych ludzi i społeczeństw. Jednak, jak pisał Rogers, współczesna szkoła i instytucje nauki mogą, jako jedne z najbardziej zachowawczych, nie przyjąć takiej koncepcji transformacji, a nawet ją dyskryminować.

Z recenzji dr. hab. Pawła Zielińskiego, prof. UJD